De bomen van Heerlijkheid Marienwaerdt

 Het landschap van de Betuwe wordt tegenwoordig doorsneden door snelwegen en de betuwelijn. Industriegebieden rukken op. Er zijn nog een paar oases waar de één-en-twintigste eeuw minder aanwezig is. In de westelijke Betuwe, op de noordoever van de Linge, is de Heerlijkheid Marienwaerdt gelegen. Deze naam is volledig verdiend, het is een verrukkelijk en prachtig terrein. Lommerrijk en vol historie ligt het langs de meanders van de Linge. Het landgoed omvat akkers, boomgaarden, bossen en weilanden en strekt zich uit over 900 hectare. 

Hier werd rond 1130 een Norbertijner abdij gesticht. In de zestiende eeuw werd deze onder invloed van de reformatie verwoest. In 1734 kwam het landgoed in familiebezit van de Graaf van Bylandt. Op de fundamenten van een oud kloostergebouw werd rond 1800 het huidige Huis Marienwaerdt gebouwd. 
Naast Amelisweerd en Neerijnen - Waardenburg is het één der weinige landgoederen in Nederland met een substantieel bosoppervlak op vruchtbare rivierklei. Vrijwel overal is deze in gebruik genomen door de landbouw. Naast hoge oudere eiken en (deels rode) beuken valt de sterke verjonging met es op. Vroeger had ook de iep een groot aandeel in het bos: de prachtige lange iepenstammen brachten forse bedragen op. Tegenwoordig is er slechts jonge iepenopslag te vinden, met dank aan de iepenziekte. 

Een uitblinker onder de bomen van Marienwaerdt is deze machtige Oosterse plataan (Platanus orientalis). Met een omtrek van ruim 7 meter en een hoogte van 35 m is het dikste exemplaar van de Oosterse plataan in Nederland.  

Hier een blik vanaf het noordwesten. De plataan flankeert samen met een rode beuk de oostzijde van het grote landhuis. De bomen zijn waarschijnlijk rond 1800 tezamen geplant en weten een goed evenwicht te bewaren. 

De notenallee, een unieke viervoudige walnotenlaan vormt de noordwestelijke entree van Marienwaerdt. 

Home NL Versie------inhoudsopgave van deze website------Home English Version